Diagnoza
w Klasycznej Medycynie Chińskiej
Diagnoza w medycynie chińskiej opiera się na szczegółowym wywiadzie, badaniu pulsu, oglądaniu języka oraz ocenie całościowej pacjenta. Na tej podstawie układana jest odpowiednia mieszanka ziołowa dobrana do problemów zdrowotnych danego pacjenta.
Celem diagnozy w Klasycznej Medycynie Chińskiej jest określenie:
- gdzie w organizmie jest zaburzenie
- jaki czynnik wywołuje zaburzenie
- jaka jest ogólna kondycja pacjenta w danym momencie
Przykłady diagnozy
Diagnoza z języka
Wg medycyny chińskiej język stanowi pewnego rodzaju mapę, która odzwierciedla funkcjonowanie narządów wewnętrznych, zarówno w fizjologii, jak i sytuacji patologicznej. Diagnoza z języka potwierdza zatem diagnozę uzyskaną na podstawie wywiadu i badania pulsu pacjenta.
Aby nie zaburzyć procesu diagnozowania, przed wizytą nie należy zeskrobywać nalotu z języka ani spożywać produktów zabarwiających nalot na języku, takich jak: kawa, wino czy buraczki.
Diagnoza z pulsu
Badanie pulsu pacjenta jest nieodzownym elementem całościowej diagnostyki wg medycyny chińskiej. Badanie jest bezinwazyjne i polega na określeniu właściwości pulsu na tętnicach promieniowych obu rąk (np.: stopień wypełnienia krwią naczynia krwionośnego, rodzaj napięcia ścian tego naczynia itp.).
Puls odzwierciedla stan zdrowotny pacjenta w danym momencie i ulega zmianie po zastosowaniu terapii ziołowej czy akupunkturowej.
